Δικάζεται στην Πάτρα ο δήμαρχος της πόλης Κώστας Πελετίδης, έπειτα από μήνυση της Χρυσής Αυγής, επειδή αρνήθηκε να διευκολύνει τη δράση της οργάνωσης, θεωρώντας ότι είναι δημοκρατικό καθήκον του να αποκρούσει τα αιτήματά της για διάθεση δημόσιων χώρων και στοιχείων από τις υπηρεσίες του δήμου.
 |
Όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία που δημοσιεύει η "Εφημερίδα των Συντακτών", η πράξη του Κ. Πελετίδη είναι απολύτως δικαιολογημένη.
Έχει αναρτηθεί στο efsyn.gr ένα ανατριχιαστικό βίντεο, το οποίο επιβεβαιώνει όλες τις κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί για τον ναζιστικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής και κονιορτοποιεί τους ισχυρισμούς της ότι πρόκειται για ένα «κόμμα Ελλήνων εθνικιστών».
Το βίντεο αποδεικνύει ότι η μοναδική «πατρίδα» για τον Μιχαλολιάκο και την ομάδα του είναι η ναζιστική Γερμανία!
Πρόκειται για μία «συναυλία» που διοργανώθηκε στην Αθήνα στις 30.1.2005.
Μέρος της συναυλίας έχει ήδη δημοσιοποιηθεί από την «Εφ.Συν.», αλλά σήμερα διαθέτουμε όλα τα στοιχεία ότι αυτή η καθαρά ναζιστική παράσταση προετοιμάστηκε με συνωμοτικό τρόπο από τη Χρυσή Αυγή και καθοδηγήθηκε από την ηγεσία της, η οποία ήταν παρούσα σε όλη τη διάρκεια του άθλιου τελετουργικού.
Στο βίντεο εμφανίζονται ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αλλά και σύσσωμος ο ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης: Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος, Γιώργος Γερμενής, Αρτέμης Ματθαιόπουλος, Γιώργος Μισιάκας (Μάστορας), Απόστολος Γκλέτσος (συνονόματος και συγγενής του δημάρχου Στυλίδας) κ.ά.
■ Οι παριστάμενοι τραγουδούν τον ελληνικό εθνικό ύμνο με το χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό.
■ Οι σημαίες που υπάρχουν είναι μόνο ναζιστικές: η σημαία των SS (Ες Ες) και η πολεμική σημαία της Βέρμαχτ με τον αγκυλωτό σταυρό.
■ Τα συνθήματα που ακούγονται είναι μόνο ναζιστικά, με κυρίαρχα το κλασικό χιτλερικό «Sieg Heil» (Ζήτω η νίκη) και «Juden Raus» (Εξω οι Εβραίοι).
■ Ολοι τραγουδούν τον γνωστό (και απαγορευμένο στη Γερμανία) ναζιστικό ύμνο «Deutschland über alles» (Υπεράνω όλων η Γερμανία).
■ Τα συγκροτήματα που παίρνουν μέρος στη συναυλία είναι αυτά που έχουν σχηματιστεί από μέλη της οργάνωσης και ανήκουν στο λεγόμενο «ρεύμα NS» (εθνικοσοσιαλιστικό) ή «Hatecore» και «WP-White Power» (Bannerwar, Der Stürmer, Ολική Κάθαρση, Boiling Blood, Pogrom). Και σ’ αυτά είναι μέλη γνωστά στελέχη της οργάνωσης (Γερμενής, Ματθαιόπουλος).
■ Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το γερμανικό ντουέτο που προσκάλεσε η Χρυσή Αυγή ειδικά γι’ αυτήν τη συναυλία.
Πρόκειται για το ζευγάρι Annett & Müller, δύο γνωστούς νεοναζί μουσικούς (Annett Moeck και Michael Müller), οι οποίοι την περίοδο της συναυλίας θεωρούνταν ακραίοι νεοναζί από τη γερμανική Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος.
Η Annett είναι αυτή που τραγουδά μπροστά στον αγκυλωτό σταυρό το « Υπεράνω όλων η Γερμανία», ενώ ο Müller, αφού ανταποκρίνεται στο αίτημα των χρυσαυγιτών να «εξοντωθούν οι Εβραίοι», παίζει το τραγούδι «Η Αφρική για τους πιθήκους, η Ευρώπη για τους λευκούς / Βάλτε τους πιθήκους σ’ ένα πλοίο και στείλτε τους να πνιγούν».
Το συγκρότημα που δημιούργησε αυτό το τραγούδι ονομάζεται Landser και είναι το μοναδικό συγκρότημα που έχει καταδικαστεί στη Γερμανία με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης.
Ο Müller πέθανε το 2009, ενώ η Annett αποκήρυξε το 2011 τον ναζισμό και εντάχθηκε σε πρόγραμμα επανένταξης από τις γερμανικές αρχές.
Το ότι η παράσταση διοργανώθηκε επίσημα από τη Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι υπήρχε διαφήμιση της συναυλίας στα έντυπα της οργάνωσης πριν από τη διεξαγωγή της, αλλά και εκτενή ρεπορτάζ έπειτα απ’ αυτήν.
Όμως αυτή η προβολή παραλείπει την ουσία. Στα σχετικά κείμενα αποκρύπτεται ο καθαρά ναζιστικός χαρακτήρας της τελετής, η οποία παρουσιάζεται ως «μουσική», με κωδικοποιημένες αναφορές μόνο για τους μυημένους.
Στο χρυσαυγίτικο περιοδικό «Αντεπίθεση» (τχ. 21, Ιανουάριος 2005) η εκδήλωση παρουσιάζεται ως «Συναυλία της Annett στην Αθήνα για την Ευρώπη των Πατρίδων», ενώ στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» (27.1.2005) διαφημίζεται ως «Rock για την Πατρίδα».
Το ποια είναι αυτή η «πατρίδα» για τους χρυσαυγίτες το διαπιστώνουμε στο βίντεο.
Το ρεπορτάζ για τη ναζιστική τελετή υπογράφει ο ίδιος ο Ηλίας Κασιδιάρης σε άρθρο με τίτλο «Ροκ για την Πατρίδα!» («Χρυσή Αυγή», 3.2.2005).
Στο κείμενο αποκρύπτονται οι σαφείς ναζιστικές αναφορές (σημαίες, συνθήματα, ύμνοι) και μετατρέπεται το Juden Raus σε Türken Raus (Εξω οι Τούρκοι), αλλά δεν παραλείπεται ένα εγκώμιο για το ρατσιστικό τραγούδι της καταδικασμένης γερμανικής εγκληματικής οργάνωσης: «Η Annett», γράφει ο Κασιδιάρης, «ενθουσίασε με τη διασκευή του κλασικού country κομματιού America for Whites, Africa for Blacks, με τον ελαφρώς παραλλαγμένο τίτλο Africa for Apes, Europe for Whites. Η αλλαγή ήταν απαραίτητη».
Βέβαια πουθενά δεν αναφέρεται ότι συμμετείχε ο ίδιος ο αρχηγός Μιχαλολιάκος και οι συνεργάτες (συνεργοί) του.
Μετά τον Κασιδιάρη και την εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», ήρθε και το περιοδικό «Αντεπίθεση» (τχ. 22, Μάρτιος 2005) να προβάλει σε τετρασέλιδο αφιέρωμα την εκδήλωση «ξεχνώντας» πάλι τις σβάστικες και τα Sieg Heil.
Για προφανείς λόγους τα πρόσωπα των συμμετεχόντων είναι σκόπιμα φλουταρισμένα. Αλλά στο βίντεο όλα αποκαλύπτονται!
Πριν από δύο μήνες ο Γιώργος Μισιάκας, θεωρητικός της Χρυσής Αυγής και διορισμένος υπάλληλος στη Βουλή από τον Μιχαλολιάκο, ο οποίος χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Μάστορας», βάλθηκε να μας πείσει για τα υποτιθέμενα πατριωτικά αισθήματα του ίδιου και της οργάνωσής του.
Έγραψε λοιπόν ένα άρθρο στην επίσημη εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, με τίτλο «Η Τιμή της Σημαίας και οι άτιμοι» και με κεντρική φωτογραφία με τη γαλανόλευκη να κυματίζει.
Στο άρθρο αυτό λοιπόν καταγγέλλει τη «βέβηλη πράξη εμπρησμού της Ελληνικής Σημαίας» και παριστάνει τον υπερασπιστή της «Τιμής» της.
Πρόκειται βέβαια για καθαρή υποκρισία
Ο Μισιάκας δεν κυκλοφορεί στις ναζιστικές πιάτσες μόνο με το ψευδώνυμο «Μάστορας», αλλά και με το ψευδώνυμο «Qualiaron».
Αυτό το τελευταίο είναι το όνομα που χρησιμοποιεί ως μέλος του χρυσαυγίτικου και ανοιχτά ναζιστικού συγκροτήματος «Iron Youth», που δημιουργήθηκε το 1996.
Αυτό όμως στο οποίο αξίζει να σταθούμε είναι το τραγούδι τους με τίτλο «Whose Flag?» (Τίνος η σημαία;).
Ενδεικτικά παραθέτουμε μεταφρασμένους στα ελληνικά μερικούς από τους αγγλικούς στίχους του:
Δεν έχω σεβασμό και δεν έχω φόβο / Δεν θα σκεπάσω ποτέ αυτή τη σημαία με τα δάκρυα μου / Ενα γαλανόλευκο κουρέλι που δεν μιλάει στην καρδιά μου / Να την υποστείλουμε και να την κάψουμε / Δε δίνω δεκάρα / Είναι η δική σου σημαία! H δική σου σημαία! Οχι η δική μου γαμημένη σημαία! / Είναι το σύμβολο της δικής σου κοινωνίας / Ενα σύμβολο του ΖΟG (Zionist Occupation Government: Σιωνιστική Κυβέρνηση Κατοχής) / Τα χρώματα του καπιταλισμού και όλα όσα είναι λάθος / Πήγαινε να πεθάνεις γι’ αυτό, αλλά εγώ δεν θα ακολουθήσω / Το κόκκινο, το λευκό και το μαύρο είναι τα μόνα μου αληθινά χρώματα
Τα μόνα χρώματα λοιπόν που αναγνωρίζει ο Μάστορας, ο Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή ως χρώματά τους δεν είναι άλλα από αυτά της ναζιστικής σημαίας της Βέρμαχτ, δηλαδή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.Το ντοκουμέντο αυτό είναι εξαιρετικά χρήσιμο γιατί συμπεριλαμβανόμενο στη δικογραφία μπορεί να κομίσει αδιάψευστα στοιχεία για το ότι η ΧΑ δεν είναι απλά μια φιλοπατριωτκή-εθνικιστική οργάνωση όπως διατείνεται πλέον. Ούτε η ηγεσία της έχει εγκαταλείψει και αποκηρύξει τον φιλοναζισμό της νιότης της.
Όποιος είναι στοιχειωδώς νοήμων γνωρίζει ότι η ΧΑ είναι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα. Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει όλα τα εργαλεία για να παύσει τη νομότυπη δράση της. Επαφίεται στην ελληνική κοινωνία να την ξεριζώσει από το σώμα της. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι νομικά έκνομος. Ενδεικτικά παρατίθεται το άρθρο 2 του Ν.4285/2014 γνωστού και ως "αντιρατσιστικού νόμου". Κάκιστα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνταξίδευαν παρέα. Κάκιστα ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης τους επιτρέπει να έχουν βάθρο για να ξερνούν το ναζιστικό τους δηλητήριο.
Να θυμίσουμε ότι οι ναζί παλιοί και νέοι έχουν ανοικτά δηλώσει ότι θα κάνουν και θα υποκριθούν τα πάντα προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τα όπλα που τους προσφέρει η κοινοβουλευτική δημοκρατία προκειμένου, ως Δούρειος Ίππος, να κατακτήσουν την εξουσία και να επιβάλλουν ένα στυγνό ολοκληρωτικό καθεστώς. Στόχος της δραστηριότητας του Γκαίμπελς ήταν να οδηγήσει το NSDAP στην εξουσία με κάθε μέσο που επέτρεπε το δημοκρατικό Κράτος δικαίου και να ακυρώσει κατόπιν τη δημοκρατική συνταγματική δομή του. Γράφει σχετικά, το 1928, στο άρθρο του στην εφημερίδα Der Angriff, 30 Απριλίου 1928, σελ. 1): "Was wollen wir im Reichstag" (Τι θέλουμε στην Βουλή):
Wir gehen in den Reichstag hinein, um uns im Waffenarsenal der Demokratie mit deren eigenen Waffen zu versorgen. Wir werden Reichstagsabgeordnete, um die Weimarer Gesinnung mit ihrer eigenen Unterstützung lahm zu legen. Wenn die Demokratie so dumm ist, uns für diesen Bärendienst Freifahrkarten und Diäten zu geben, so ist das ihre Sache. ... Uns ist jedes gesetzliche Mittel recht, den Zustand von heute zu revolutionieren. Wenn es uns gelingt, bei diesen Wahlen sechzig bis siebzig Agitatoren und Organisatoren unserer Partei in die verschiedenen Parlamente hineinzustecken, so wird der Staat selbst in Zukunft unseren Kampfapparat ausstatten und besolden. ... Auch Mussolini ging ins Parlament. Trotzdem marschierte er nicht lange darauf mit seinen Schwarzhemden nach Rom. ... Wir kommen als Feinde! Wie der Wolf in die Schafherde einbricht, so kommen wir. Jetzt seid Ihr nicht mehr unter Euch! Und so werdet Ihr keine reine Freude an uns haben!
Θα μπούμε στο Ράιχσταγκ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. ... Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. ... Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς τη Ρώμη. ... Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε. Τώρα δεν είστε πλέον μεταξύ σας! Και δε θα έχετε μεγάλη χαρά με εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου